San Ggiurlannu e lu Ddragu

di Angelo De Gubernatis



A temp' antichi, temp' antichi assa', quannu cc'eranu li Saracini, ca nun cridianu nè a Ddiu nè a Santi, cc'era ccà a Ggiurgenti un terribbili Ddragu ca tinia tutta la cità 'nn un tirruri e nni 'na custirnazzioni tanta ranni. Ogni jjornu vulia purtata 'na virginedda pi manciarisilla; ed avia ad essiri com' avia ad essiri: cci l' avianu a purtari.

Lu Papa, pi cunvertiri a li Saracini, avia mannatu prima a San Libbirtinu; ma 'ddu puvureddu 'un appi chi fari, ca 'ddi scilirati, ggenti senza timuri di Ddiu, cci apreru la testa a libbru cu 'na cugnatiddata, e 'na pugnalata cci dettiru nni lu coddu, comu anchi si pò vidiri nni lu quatru ch' avemu. E fu tannu ca dissi 'n latinu: Ggenti 'niqua, plebbi rria, nun vidriti l'ossa mii. E pri chissi paroli la Bibbirria si chiama' Bibbirria, e cci ficiru la chiesa di San Libbirtinu, ca lu Santu di ddocu sdetti pi la campagna cu' la testa spaccata, e 'un si vitti cchiù. Lu Papa po', vidennu ca San Libbirtinu nun ci potti, piglià e mannà a chiamari a San Ggiurlannu, e cci mannà a diri di viniri nzemmula cu' sò cuscinu Rruggeru. Si parteru di Brugogna: Rruggeru, ch'era guirreru valurusu, jia cummattennu, e cci facìa la strata; San Ggiurlannu pridicava e cunvirtia a tutti. Arrivati ca foru, 'ntisiru di li fidili, chi cci jeru a lu scontru, lu fattu di lu Ddragu, ca si manciava ogni jornu a 'na virginedda, e 'ddu jornu tuccava a la figlia di lu Rre, pirchì avia nisciutu a bussulu. -Beni ! ora cci pensu iu - dissi San Ggiurlannu --; 'un vi nni 'ncarricati.

E jì nni lu Ddragu, ca era nni la sò naca, chissa ca ora, 'nfatti, si chiama La naca di lu Ddragu. Si taliaru tutti du', occhi 'tra occhi, e misiru 'na scummissa pi vidimi cu' d'iddi du' era lu cchiù forti.

Lu Ddragu, 'ncatinà a San Ggiurlannu cu grossi catini, e mittennucci tutta la sò forza; ma San Ggiurlannu grapì li vrazza, comu lu videmu nni lu quatru ca è a la Catradali, e li catini caderu pezza pezza.

-Ora attaccu a ttia, -cci dissi po' San Ggiurlannu a lu Ddragu; e lu Ddragu turdu si fici attaccari cu 'n filu di capiddu; ma 'ddu capiddu ch' addivintà ? !... chi corda di bastimentu !... chi catina!...

Vonnu diri ca era un capiddu di la Madonna.

L 'armalazzu nun si potti cataminari cchiiù ; e San Ggiurlannu attaccatu a 'ddu filu di capiddu, si lu strascinà a Ggiurgenti, e lu cunnucì cità cità, cà cci jiva appressu come un cagnuleddu.

E d'accussì San Ggiurlannuzzu gluriusu libbrà Ggiurgenti di 'ddu tirribbili fraggellu; e libbrà anchi la povira figlia di lu Rre.

(Thanks to Marina Cino)

© Biblioteca Nazionale Braidense - Sito Web: http://www.braidense.it
Via Brera 28 - 20121 Milano - Tel. +39 02 86460907 - Fax +39 02 72023910 - Email: info@braidense.it